Kitap Tür Kategorileri

Kaçmak bazen bizi doğru yere götürmek demektir. Peki ya onların kaçtığı şey neydi?

17 yıl sonra gerçek ailesinin kendisini bulmasıyla ailesinden ayrılan Eylül`ün serüvenine hoş geldinizzz. Eylül bir emekli asker ve Antep aşiret torunu iken bir anda Mardin aşiretinin ve Karadeniz`in en soylu ailelerinin torunu çıkarsa ne olur? Peki Eylülün ailesi Eylül`ü vermek istemezse ne olur? Buyrun görelim:) Bu hikayede yer ,zaman ,kurgu ve karakterler birer hayal ürünüdür. Lütfen ciddiye almayınız🎀

Adınıza gelen gizemli davetiye ile napardınız? Muhtemelen onu çöpe atardınız. Ama ben o partiye gittim. Ve tek aralanan kapı köşkün kapısı olmadı, gerçeklerin kapısı da aralandı.

Gözlerinizi açtınız, etrafınız kalabalık. Garip insanlar var, uçabiliyorlar. Cennet çiçek bahçesi, cehennem ise buzdan. Ne yapardınız? Ben hiçbir şey yapmadım, bana aralık bırakılan kapıdan içeri girdim. Ölüler diyarına, onların deyimiyle "öteki taraf"a hoş geldiniz.

Bir zindanın içindeydim şimdi karanlık sinsi bir duman gibi her yanımı sarmıştı. Göğsümde çıkan bir yangın vardı. Yangın git gide büyüyüp her yerimi kavurmaya başlamıştı. Kurtulmak istedim debelendim, çırpındım var olduğunu bile bilmediğim zincirler ellerimi kesmeye başlamıştı. Sonra onu gördüm üstünde küçük beyaz bir elbise gece gibi siyah saçlarının yarısı koparılmış. Burası ona göre değildi burdan gitmesini istedim. Bir şeyler söylüyordu ama derin soluklarım onu duymamı engelliyordu. Yanına biraz daha sokuldum. “Bul onları “ dedi. Kimi bulmamı istiyordu ? “Bul onları “ tekrar tekrar söylediği kelimeler soluklarımı sıklaştırıyordu. Eliyle bir yeri gösteriyordu. Gösterdiği yere doğru başımı çevirdim. Göğsümde ki yangın dindi, hızlanan nefeslerim yerini ruhsuz bir göz yaşına bıraktı. Arkamı döndüğümde küçük kız gitmişti. Ve o zaman anladım. Burası bir zindan değildi burası benim evimdi. Ellerimde zincir değil saçlarım vardı. Göğsümde bir yangın değil bir Demirkan vardı.

Bilmediğimiz bir numara, yine bilmediğimiz bir şekilde telefonlarımızı önce almıştı sonra da bize bir whatsApp grubu kurmuştu. Grup kapandığında hayatımız kurtulacaktı, grubun kapanmasının tek şartı da katili bulmaktı. Ama siz katil değilsiniz. Kim bilir, belki de katil sizsiniz! 05** *** ****: Buradaki herkesin iki ortak noktası var aslında. 05** *** ****: Hepinizin ölesiye korktuğu sırları var 05** *** ****: Aynı zamanda hepiniz büyük birer yalancısınız. 05** *** ****: Ve burası da Yalancılar Derneği Başlangıç: 12.02.2024 Yazılıyor... Olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar bulunmaktadır! KURGUMUN ÇALINMASI DURUMUNDA GEREKLİ İŞLEMLER YAPILIYOR. KİTABIMDA REKLAM YAPMAYINIZ, KİTABIM SİZİN REKLAM PANONUZ DEĞİLDİR!

Victor, babam ve ben yeni yaşamımıza alışmaya çalışıyor yarı başarıyor yarı başaramıyorduk. Annemden sonra bir kardeşim olması fikri git gide cazip gelmeye başlamıştı. Onunla ilgilenmek bildiklerimi paylaşmak sevdiğim şeylere kardeşimi de yönlendirmeye çalışmak hoşuma gidiyordu. Yaş almaya devam ettikçe eğitimlerim daha da sıkılaşmış bende kafamı dağıttığından iyiden iyiye asılmıştım. Babam bizi şefklendirmek adına kimsesiz çocuklar için hem barınma hem eğitim amacı güden bir mektep dahi kurdurmuştu. Çocukluk anılarımdan en tatlı olanını o mektebin soğuk taş koridorları arasında bıraktım. Hala anımsadığımda gülümsüyorum.

Fısıltı. Her gece rüyalarımda kulaklarımı çınlatan sonsuz bir fısıltı gibiydi onun sesi. Damarlarımda uçsuz bucaksız süzülerek akan kanı durdurabilecek tek güç gibiydi nefesi. Şah damarımdan. Savcı olma hayaliyle ikinci kez üniversite sınavına hazırlanan Eda, yakın arkadaşının doğum günü partisine gider. Fakat parti hiç de tahmin ettikleri gibi sonlanmamıştır. Bu partide yaşananların sonrasında Eda yavaş yavaş gerçek kimliğini keşfetmeye, saklanan sırları açığa çıkartmaya başlar. Öğrendikleri, onun hayatını ve kendi karakterini tepetaklak değiştirecektir. Ve karakterinin değişmesi, malesef ki kendi seçimi ve iradesiyle değildir. Artık hayali ona imkânsız derecede uzaktaydı. Sonuçta... Katilden savcı olmazdı? **** Bazen cehennemin alevleri, cennetin çiçeklerinden daha kutsal olurdu. Bazen yakmak, güzelleştirmekten daha anlamlı olurdu. Bazen gülmek, yanmaktan daha ağır gelirdi. O zaten yanmıştı. Külleri parça parça dökülürken onu izledim. Kül hâlde dahi olsa sanki göz gözeydik. Sanki bana bakıyordu. Sevgilim... Küllerini yine yeni yeniden yakacak kadınla karşı karşıyasın. *Wattpadde tamamlanmış bir kitaptır. Tüm bölümlerini buraya da yükleyeceğim :) {!! +18 ibaresi, cinsellikten ibaret değildir. Rahatsız olacak kişilerin okumamasını rica ediyorum ✨ !!}

Amerika `da gençler arasında ünlü olan, fantasik ve romantik kurgu yazarı Marie Adams yirmi yedinci yaş gününde, en yakın arkadaşı Vanessa Miller ile yaşandığı evin  kapısında gizemli bir paket bulur, bu  paketin içinden kara kaplı bir defter çıkar. Defteri pek önemsemeyip köşeye kaldırırlar fakat defter ikisinde rüyasına girer ve bir kabusla uyanırlar. Gece yarısı defteri okur ve sabah hiç beklemedikleri bir yerde uyanır ve hiç beklemedikleri şeyler yaşarlar. "İkiniz de kaderi bağlı buna, belki bulacaksınız eksikliğinizi sonunda."

Bilinmeyen Numara:Yağmuru sevdiğin gibi seni seviyorum, Bilinmeyen Numara:Kedileri sevdiğin gibi seni seviyorum, Bilinmeyen Numara:Kitapları sevdiğin gibi seni seviyorum, Bilinmeyen Numara:Oyunları sevdiğin gibi seni seviyorum, Bilinmeyen Numara:Senin sevdiğin her şeyi seviyorum, senin sevdiğin şeyler yaşama sebebim oldular. Bilinmeyen Numara:Temmuz yirmi dördü, hayatımı Temmuzun yirmi dördünde girdin. Bilinmeyen Numara:Yaşama sebebim oldun. Bilinmeyen Numara:Temmuz yirmi dört, 09:23 saati seni ilk görüşüm, okullar açıldığında bizim sınıfa geleceğin aklımın ucundan geçmezdi. Bilinmeyen Numara:Ertesi gün intihar edecektim, yaşamak istemiyordum. ❝Benimle kalacağını bilseydim beni tekrar unutmana rağmen seninle kalırdım;Başka bir isimle, çünkü sen beni asla hatırlamadın. ❞ ©20.05.23|İnviernonoctis KAYBEDENLER SERİSİ, birinci kitabıdır.

Instagram:azimet340 ( KISA HİKAYE ) Geçirdiği kalp krizi ile bütün rahatı bozulan hayatı değişen bir kız düşünün ve o na ihtiyacı olan bir hayalet ruh. ***** Merhaba sevgili günlük. Bugün 11 Mayıs Bugün sana hastane odamdan yazıyorum. İyiki yanımda taşıyorum seni. Çünkü bir kaç gün eve gidemeceğim gibi görünüyor. Tabi yarın kaçabilirimde. :) Biliyorsun ki seninle konuşmadan rahat edemiyorum. Çünkü sen benim tek arkadaşım tek sırdaşımsın. Her neyse sana güzel haberlerim var. Biliyor musun yıllar sonra ilk defa bugün annemle babamı yeniden gördüm. Hayır! Kafayı falan yemedim. Doğru söylüyorum. Nasıl mı? Aramızda kalsın.. Ben bugün öldüm!

Hayat herkese eşit davranmazdı, bu mahallede oturanlara daha bir ayrı... Bu mahallede oturanlar birbirleriyle komşudan ziyade aile gibiydiler. Acıları üzüntüleri kavgaları ve her şeye rağmen gülüşleri eksik olmazdı. Buradaki gençleri köşe başındaki bir çatı birleştirirdi. Mahallenin gözbebeği idi. Derme çatma görüntüsünün altında ne hikayelere konu olacak olaylar yaşanmıştı, kim bilir kaç kere yumruklanan duvarları sapasağlamdı. Nesilden nesile mahallenin ağabeylerinden şimdiki delikanlılara kalmıştı. Akşamları sevdikleri gelip bir soba etrafında toplanınca şarkılar türküler söylenmeye başlayınca onlardan mutlusu olmazdı. Sık sık polis ziyaretleri de yaşanan bu mekanın bir başı vardı herkes tarafından saygı duyulan, korkulan ama çok sevilen harbi delikanlı bir adamdı. Tüm mahalleye kol kanat gerer bir kendi derdine derman olamazdı. Delikanlı lügatında olması gereken tüm kuralları kısaca adamlığı gençlere o öğretirdi. Öğretirdi dediğime bakmayın kendi usulünce pata küte bazen güle oynaya artık o anda hangisi uygunsa.. Ondan alınan terbiye yanından bir kadın geçerken yere bakmaktı. Sokaklara tükürmemek.Kötü alışkanlıklar edinmemekti. Yardıma ihtiyacı olanın yardımına koşulsuz koşmaktı. Kavgaysa kavga paraysa para her mevzu kendi hallince beraber çözülürdü. Dert tasa çoktu fakat o ateş etrafında toplanıp eskimekten sökülmeye yüz tutmuş koltuklara oturunca sıkıntılar uçar giderdi.. Yine böyle bir akşamda olaylar patlak verdi.

Selam canlar bu hikayemiz Army olanlara özeldir. Olmayanlar belkide pek birşey anlamayacaklar. Bu yüzden en başta uyarı veriyorum✔️

Onu öldürmek isteyen bir adamdan kaçarken kaza geçiren Gece, gözlerini açtığında hafızasını kaybettiğini farkeder. Kendini bir anda sindirilmiş bir kaosun ortasında bulduğunda ise zihninde yavaş yavaş canlanan anılar ona kendini koruması gerektiğini hatırlatır. Peki hafızasını kaybetmesine sebep olan bu olay gerçekten kaza mıydı? "Zihnimizdeki yaşanmışlıklar bize doğruyu ve yanlışı öğretirdi. Peki ben nasıl yaşayacaktım? Zihnim kayıptı benim, hatıralarım benden alınmıştı."

Merhaba, ben Alya Korkmaz. 21 yaşında bir türkçe öğretmeniyim ve annemle babam ben küçük yaştayken boşandılar 10 yaşındaydım en küçük kardeşim 7 yaşına girecekti ortanca erkek kardeşim 9 yaşına girecekti

2.BÖLÜMHayatımın donu sandığım o an olmalı ben size kendinden bahşediyim aslında ben Almanya'da doğdum büyüdüm. Annem Alman adı esma babam Türk adı yılmaz abim bertuğ bende en küçük kız livinia. Lise iki okuyordum daha alan geçecektim ama hayatım maf oldu.

Cahiliyet. Bir halkın kendi kendisini yok etmekte, dış politikalara bile gerek kalmaksızın halkını ahmaklaştırmaya çalıştığı ve başardığı bir oyundur. Sistem ve suyun çarkı böyle işler, bu çarka değen ve durduran taş olsa dahi saniyesinde parçalanır uyuyan halkın gözünü açmasına izin vermezdi. Biz kadınlar bu çarktan akan su, erkekler ise çarkı döndürmeye yarayan manyetizmaydık. Onların gözlerinde değersiz ezilmeye layık bir böcek, başımıza aklımızın yarısını örtsün diye verilen bez parçasıydık.Bu döngü içerisinde sıkışıp kalmış binlerce kadından birisiydim anneler, genç kızlar, küçük kız çocukları hepimiz bu çarkta heba edildik. Gizli gizli Medreseye gider, öğrenim almaya çabalar ama eninde sonunda yakalanırdık. Ben bu çarkın suyu olmaktan sonunda sezdim ve çarktan akan başka bir yol buldum, şimdiyse bulduğum yol Türk olduğum gerçeğini saklamakta ve bu döngünün çarkına taş olmaktan geçiyordu. ❗️Bu kitap tarihi kaynaklardan ilham alınarak yazılmıştır. Kaleme alınan savaş, harem, eğitim ve medrese hayatı tamamen bilir kişi ve araştırmaya dayalıdır. Araştırmaya ve kurguya yardımcı olan isimler: Atilla Kağan Kaya Salih Cerrahoğlu Ve İlber Ortaylı eserleri.

Bir hayat düşünün. Dede`den başlayıp oğula, toruna kadar uzanan. Ve bu uzantıda bir çok hayat öyküsüne şahitlik ediyor olacaksınız. Aşk, aile, acılar, çaresizlikler, yaşam koşulları ve zorlukları. Hepsi hayatın içinden kesitler. Zamanda yolculuk misali. Her hikaye kendine has, her ömür aşk ve acı dolu. Tarihin tozlu sayfalarından fışkırmış, gerçek olaylardan esinlenerek yazılmış bir hayat hikâyesi.

"Utanıyorum gözlerimi değdirmeye gözlerine Ama sadece gözlerimde değil ki o tatlı bakışların Suskun kuşlar söyler en güzel şarkıları Ya da solmayı reddeder ağaçların yaprakları Bir gülümsemeni görse eğer Güneşe muhtaç ayçiçeği gibi Ölmez miyim dönsem senden uzaklara Fakat daha zor insan olmak Isırsan da dilini, kalbine hakim olamamak Belki daha iyi susturup azarlamak ama Bekarlık sultanlıksa eğer Senin olsun toprağım da tahtım da Sadece sen varsın tâcı olan hayatımda ... Ve sen beni tek melekli cennete kabul eder misin Ve sen o cennetin tek meleği olmayı kabul eder misin?"

Yeni bölümlerle her hafta karşınızdayım. Bu sıcak havalarda içinizi ısıtacak sıcak bir hikaye .. Bir mahalle hikayesi..

Birbirin çok seven karşılıklı sevgive güvene dayalı ilişkide aslında güvenin ve sevgini hiç olmadığını görmek en yakınların tarafından ne acı üzerine atılan suç ve sonrasındaki ortaya çıkan masumiyetin....

Derin bir nefes çektim sigaradan gözlerim ona kaydı sigara dumanını dışarı üflerken oda zaten bana bakıyordu "Konuşmayacak mısın Gülce?" dedi bana bakarken elimde ki sigaraya bir fiske vurup külünün düşmesini sağladım "Ne sorma mı istersin mesela şeyden başlayayım mı daha geçen gün seni ablanlardan istemeye geleceğiz Gülce bana tarih verin ona göre hazırlık yapalım bizde demenden başlayabiliriz veya aldığın evi bana gösterirken yatak odasını buraya koyalım isterim çocuk odası da yanda ki oda olsun eğer nasip olur da çocuğumuz olursa onlardan çok uzak kalmayalım demeni mi yada onları boş ver ya gerçekten soruyorum bunu eğlenebildin mi bari bu gerizekalı her dediğime kanıyor benim oynar oynar atarım kenara mı dedin cevap ver bana şimdi hangisi."

Geçmişin onda bıraktığı izleri taşıyan bir kadın. Kadını arkasında bırakan bir adam. Aşk onlara ikinci şans oyunu oynamaya karar verdiğinde tüm dengeler alt üst olur.

(1-2 gün arayla yeni bölümler gelecektir) Siz hiç bir öğretmene aşık oldunuz mu? Ben oldum.

Bu hikaye, UMBRAGEN: Karanlık Deney adlı hikayesindeki dünyadasında, geçmişte yaşanan olayları anlatır. Bir UMBRAGEN Hikayesi: Gölgelerin Ardımda Dünyada olan tüm varlıklar, tüm nesneler, hiçbir şekilde yok olmaz. Sadece dönüşüme uğrar, ne eksik ne fazladır, bu bir döngü ve dengeydi. Ya dış dünyadan bir şey gelirse, o zaman denge bozulur muydu? UMBRAGEN, bunu yapabilen bir varlıktı, her türlü nesneye hakim olabiliyor ve o nesneyi istediği gibi farklı nesnelere dönüştürebiliyordu. Umbragen, kendi gücü olan karanlık maddenin enerjisiyle yapabiliyordu, tüm canlı varlıkları da manipüle edebiliyordu. Umbragen olan o varlık kendine, Violet ismini vermişti.

Sonsuza kadar mutlu yaşadılar. Ama ayrı ayrı.... {Tamamlandı}

Kaptan yıllarını verdiği denize açılırken pusulasını daima yanında taşır. Deniz evidir ancak limana yanaşıp dinlenmek de lazım gelir. Yolun başında limana ulaşmak hayali vardır çünkü. Uçsuz bucaksız deniz kaptan da olsa korkutur insanı. Peki, ya pusula olmasaydı? Sığınak güvende hissettiğin yerdir. Kaybolmayacağını bildiğin her yer güvendir. Peki insan hiç evde kaybolur mu? Sığınak sandıkları, asıl sığınağın orası olmadığını anlayacakları bir yolculuk var onlar için. Biraz dalgalı, biraz durgun, biraz da alaboralı. Hatice, Zehra ve Kamuran. Üç kadın, üç farklı hayat. Ne zaman gider buralardan?

Seçilmişler serisi 1 kitap. Vücuduma saplanıp canımı yakan keskin bıçaklar gibiydi gerçekler. Kulaklarımı sağır eden seslerden kurtuluş yolu yoktu. Yüzleşmekten deli gibi korktuğum geçmişim son oyununu oynamıştı bir kere. Bu sefer kaybeden o olmayacaktı. Zehirli kelimelerle anılıp kalbi cehenneme hapis edilmiş kadın. İnsanların nefret kustuğu geçmişle yaşayan adam. Kaderin kırmızı ipleri bağlamıştı onların kaderlerini. Ayıran tarafta o olacaktı.

Kapıyı araladı. Bana doğru yürürken adımları sakindi. Fazla sakin. Bir zamanlar içinde geleceğimi gördüğüm , bana dünyaları veren acı kahve gözleri bu gece öleceğimi fısıldıyordu. Üzerime doğru yürürken odada kendimi savunabileceğim bir şeyler aradım. Nefesim düzensizleşti. Her zerresini ezbere bildiğim yüzü hissizdi. Komodinin üzerinde bulunan bibloyu elime aldım. Kafasına sert bir darbeyle bu odadan çıkabilirdim değil mi? "Sakın Lavin. Bu durumda beni sinirlendirmek istemezsin." Aramızda bir adımlık mesafe kaldığında elimdeki bibloyu kafasına geçirmek için kaldırdım fakat bileğimi yakaladığı gibi beni duvara iterek diğer koluyla belimi sarıp hareket alanımı kısıtladı. "Acı çekmeni istemiyorum. Bana karşı koyma." Elimden bibloyu alıp arkadaki duvara doğru sertçe çarpmasıyla beraber biblo tuzla buz oldu. Ama ben bu gece ölmeyecektim. "Senden tiksiniyorum." Gözlerimdeki hayal kırıklığını yansıtmamaya çalışmıştım ama pek başarılı olduğum söylenemezdi. Beni ittiği duvardan hızla çekerek arkama geçtiğinde soğuk metalin baskısını boynumda hissettim. Hareketleri kendinden emindi. Hala olanları anlayamıyordum. Sırtımı göğsüne yaslandığında bana her dokunduğunda yaptığı gibi derin bir nefesle kokumu içine çekti. Eskisinden tek bir farkla; artık birbirimiz için yanmıyorduk ve bu gece onun için sadece bir cesetten ibarettim. Eski halimiz idealar evreninde bir olasılıktan ibaretti. Alayla gülümsedim. "Öldürmek isteğin bir kadının kokusundan bu kadar etkilenmemelisin." "Biliyorsun Lavin hepsi yalan değildi , senden her zaman etkilendim." "Senden nefret ediyorum." Soğuk metalin baskısı arttı , boynumda küçük bir çizik oluştuğunu hissettim. Tek bir hareketiyle işimi bitirebilirdi. "Karanlıkla kutsanmış bedenler aydınlığa çıkınca yanarlar , uğurum. Sana defalarca uzak kalmanı söylemiştim." Yanmıştık. İkimizde.

Yerdeki kırık ayna parçaları gibiyim. Milyon tane...