Kitap Tür Kategorileri

KAYIP KİMLİKLER VE SÖYLENEN YALANLAR... "Seni daha iyi koruyabilmek için." Ve kurt kızı yedi. Kocaman ağzının kenarında yalan bir tebessümle gizledi çoğu şeyi. Kan hariç. VAR OLMAYAN BİR ÇIKIŞ İÇİNDE SIKIŞMIŞKEN... "Şunu söylemeyi kes! Ben sana ihanet etmedim!" BELİRİRDİ GERÇEKLER... Alevler büyüdü. Büyüyen ve büyürken her yeri yutan bir yaratık gibiydi. Yüzü yoktu ama elleri vardı. Yürümüyordu ama çok hızlıydı. AİLE BÜTÜN KÖTÜLÜKLERİN İYİ NİYETLE YAPILDIĞI BİR YERDİ... "Ben de bir amaç yaratmak istiyorum ya, nereden başlayalım baba sen iyi bilirsin? Ölmekle başlayalım mı anlam aramaya? En çok kim ölürse o kazanır." ÖYLE SÖYLENİRDİ... Biliyordum çünkü annem çok iyi bir yalancıydı. Biliyordum çünkü her konuşma esnasında beni kurtarmaktan bahseden masallar anlatıp, kurtulmam için saptığım yollara benzin döküp çakmağı tutan parmaklarıyla saçlarımı okşamıştı. YALAN MIYDI... "Sen beni kendinden bile koruyamadın başkalarından mı koruyacaksın?" Gülümsedi. "İsteseydim koruyamaz mıydım?" BİR ANDA HER ŞEY TERSİNE DÖNSEYDİ VE KADER YENİ BİR SEÇENEKLE TEK BİR SONA BAĞLANSAYDI... "Şu an bir kaç saniyemizi çaldın bile," nefesi dudaklarıma çarptı. "Söz ver." Dedi sakince. VE O YENİ DÜZENDE ÖLÜ RUHLAR ÇIRPINSAYDI... "İtiraf etsene Behram, senden geçmişin intikamını aldım desene!" O ZAMAN BİR ÇIKIŞ BULUNUR MUYDU? Karanlığa alışmak kolaydı. Zor olan aydınlıkta görebilmekti. Karanlığa alışmak yıllar isterdi, aydınlık için 10 Saniye yeterdi. 1,2,3... FAKAT, "Çok garip... İnsan hep mi böyle? Ancak çok sarsıcı bir olay olmadan bu boşluğu göremiyor ama hep onunla yaşıyor." ÇIKIŞ VAR MIYDI?.. Şeyma DALDALLI

Asya tuna'yı gördü tuna'nın elini tuttu gidebiliriz bir tanem dedi. Ve dudak dudağa öpüştüler.Artık onlar beraberlerde sonsuza kadar

Karanlık odanın köşesinde tek başına ağlayan kız çocuğu büyümüş ve artık genç bir kadın olmuştu. Diğer çocuklar gibi bez bebek tutamayan o elleri şimdi ise silah kavrıyordu. Kimse ondan kaçmıyor, hatta yardım dilenmek için ayağına kapanıyordu. Çünkü artık büyümüştü. Karanlıktan korkan o kız çocuğu yalnızca geceleri nefes alabiliyordu artık. Yalnızca geceleri kendi olabiliyordu. Çünkü artık karanlıkta bir başına değildi, çünkü artık kalbine üflenen nefesin sahibi ellerini tutuyor, onu bırakmıyordu. Regina... Hükmettiği geceye mühürlediği sözünü tutma zamanı geldiğinde silahındaki tek kurşunun hedefi de onu karanlığa hapseden babası olacaktı. Çünkü artık Regina`nın korkacak hiçbir şeyi kalmamıştı.

Bu golü atarsam. Söz vermiştim duygularımı açıklayacaktım. Ama hayatın benim için farklı planları vardı. Bir hayalim diğer hayalimin boynuna idam ipi gibi dolanırken sürem kısalıyor, acım artıyordu. Gözlerimin önüne o sahne geldikçe o idam ipini kesip kariyerimi unutasım geliyordu fakat görüyordum ki kariyer hayalim çoktan bedenimi sarmış ele geçirmişti. Her hücrem futbol olmaya başlamıştı. Şimdi ise sürem bitti. Bir seçim yapmalıyım ya o ya da kariyerim. Bize ne olacaktı? Hayallerimi süsleyen o çocuk şimdi kabuslarıma bulaşıyor her seferinde bana ve kendisine acı çektiriyordu. Görmüştüm hayatımı karartırken ki yüz ifadesini görmüştüm. O topun önüne elinde olsa kendisi atlardı biliyordum. Fakat bunları bilmem bir şey ifade etmiyordu. Üstelik zihnimin her hücresine bir hastalık gibi yayılan görüntü peşimi bırakmıyordu. Gördüğüm son şey olan acı dolu yüz ifadesi asla beni bırakmıyordu. Bize ne olacaktı? "Hiçbir şey gerçek değil güzel gözlüm sadece aşkımız gerçek" *Bu hikayedeki tüm kahramanlar,mekanlar ve olaylar hayal ürünüdür.

Elzem:Çok gerekli, vazgeçilmez Lavanta;ölümsüz aşkı ve sadakati simgeler. Biz okul aşkıydık belki basittik ama lavantalar bizimdi. Sonra bir şey oldu. Koca şehire küstük. Ankara bize kavuşma borçluydu güya. Sorun Ankara değilmiş, lavantalara sadık kalamamakmış. Sorun elzemden vazgeçmekmiş. O vazgeçti, ben de aşık olunacak şehirden gittim. Yarım kaldık falan ama biz zaten bitmişiz. Elzeminden vazgeçmiş ve elzemlere ithafen, hiç kavuşamamış belki kavuşacaklara ithafen...

"Utanıyorum gözlerimi değdirmeye gözlerine Ama sadece gözlerimde değil ki o tatlı bakışların Suskun kuşlar söyler en güzel şarkıları Ya da solmayı reddeder ağaçların yaprakları Bir gülümsemeni görse eğer Güneşe muhtaç ayçiçeği gibi Ölmez miyim dönsem senden uzaklara Fakat daha zor insan olmak Isırsan da dilini, kalbine hakim olamamak Belki daha iyi susturup azarlamak ama Bekarlık sultanlıksa eğer Senin olsun toprağım da tahtım da Sadece sen varsın tâcı olan hayatımda ... Ve sen beni tek melekli cennete kabul eder misin Ve sen o cennetin tek meleği olmayı kabul eder misin?"

İnsanın kaçmak doğasında var değil mi? İnsan okuldan kaçar? Yemek yapmaktan kaçar? Arkadaşlarından kaçar? Ailesinden kaçar? Peki kaderinden? Ya kaçtığının adamın kollarında bulursan kendini? Ya bu adama aşık olursan? Mutlu olabilir misin? Yasmin&Savaş

Yıllar sonra onu unutmuş olsa da bir zamanlar ona duyduğu aşka halen vefalıydı

Sonsuza kadar mutlu yaşadılar. Ama ayrı ayrı.... {Tamamlandı}

Kaptan yıllarını verdiği denize açılırken pusulasını daima yanında taşır. Deniz evidir ancak limana yanaşıp dinlenmek de lazım gelir. Yolun başında limana ulaşmak hayali vardır çünkü. Uçsuz bucaksız deniz kaptan da olsa korkutur insanı. Peki, ya pusula olmasaydı? Sığınak güvende hissettiğin yerdir. Kaybolmayacağını bildiğin her yer güvendir. Peki insan hiç evde kaybolur mu? Sığınak sandıkları, asıl sığınağın orası olmadığını anlayacakları bir yolculuk var onlar için. Biraz dalgalı, biraz durgun, biraz da alaboralı. Hatice, Zehra ve Kamuran. Üç kadın, üç farklı hayat. Ne zaman gider buralardan?

TAMAMLANDI* Başını yukarı kaldırmış gökdelenlerin imkan verdiği kadarıyla gözüken geceyi izliyordu. Odanın ışıklarını yakmamıştı, karanlığı sevdiğini belki de ihtiyaç duyduğunu hissediyorum. Karanlık ve kısa da olsa var olan mesafe onun yüzünü benden gizliyordu ama bu olumsuzluklar tüm görkemiyle onun arkasında duran beyaz piyanoyu görmemi engelleyemiyor. İşte seni buldum.

Liseler arası müzik yarışması için kurulan bir grup... Genç yıldızlar onları neyin beklediğinden bir haberlerdi. Aşk, tutku, öfke ve bir sürü tecrübe edilecek olay yaşayacaklardı. Grup olmanın yükü her geçen saniye artacaktı.

Yaşlı katedral bencil insanoğlunun kadim sırlarını sonsuza dek saklayamazdı. Hayatı bulanıklaştıran hayalet sırlar vardır. Kimse görmez, duymaz, bilmez ancak biz ruhumuzun karanlık uçurumlarıyla birlikte yaşamanın ağırlığı altında durmaksızın ezilirdik. Tıpkı Elizabeth Bloom gibi. Elizabeth Bloom bakmakla yükümlü olduğu büyükannesi ile oldukça sıradan bir hayata sahiptir. Sığındığı Paris`in büyüsü onu hiç etkilememişti 1968`in sonbaharına kadar. Ethan Moreau, Elizabeth`in hayatını bulanıklaştıran adam. Radikal kararlar ve de dönüm noktalarından ibaretti hayat. Belki de taze kararlar, hayattaki dönüm noktalarının başlangıcı, ilk adımıydı. İnci Alabora, kızıyla birlikte 2024`ün yazında ardında bıraktığı ülkesine geri döner. Tek hedefi büyükannesinin ona anlattığı masallarla yazarlık kariyerinde emin adımlarla ilerlemektir. Sonbaharda büyükannesini ziyaret ettiği sırada büyükannesinin yazılarının arasında elli yıl önce yazılmaya başlayan mektupları bulur. Okuduğu kağıt parçası onu, tanımadığı birini bulması adına tekrardan okyanus ötesine sürükleyecektir. Artık İnci`nin beyaz sırlarının yanısıra devasa sırlar karaya vurmuştu. Ve eve dönüş başlamıştı. Bu hikaye Elizabeth`in, Cora`nın, Grace`in, İnci`nin eve dönüş hikayesiydi. Günün birinde herkes evine geri dönerdi.

"Bu gerçek değil. Bana yalan söylüyorsunuz!" yalanlamaları için yalvaran gözlerimle onlara bakıyordum.

Savaşın ve aşkın gerçekte ne anlama geldiğini en iyi onlar biliyordu. Bütün engellere, yıkımlara, kayıplara ve ayrılıklara rağmen direnmeyi seçtiler. En güçsüz anlarında birbirlerine tutundular. Ölüm ve diriliş onların hayatında el eleydi.

- Burada olmanı istemek bencillik mi? + Eğer öyleyse, ben dünyanın en bencil insanıyım. Demişti ama gitmişti. O gidince günlerle ölçülen ayrılıklar haftalara dönmüş, ben de saymayı bırakmıştım. Oysa bana şemsiye uzatabilecek tek kişiydi. Şemsiyem onun elindeydi. Bir gün karşıma çıkıp bana şemsiye uzatacak mıydı? {2▪︎Haziran▪︎2017} {1▪Ağustos▪2017} yayınlanış

Hayat, geçmişi sebebiyle güvensizlik sorunu yaşayan bir genç kızdı. Kafasında dolanan senaryolar her yolun sonunu kötü bir çıkmaza sokuyordu. Ona göre, her an her şey olabilirdi. Ve bu travmanın kendisine zarar verdiğinin, rahatça yaşamasına engel olduğunun farkında değildi. Ta ki hiç düşünmediği bir senaryo gerçekleşene dek: hayatının orta yerine pat diye düşen aşk. • "Seni sonsuza dek sobeledim bugün. Bir ömür boyu ve bir ahiret boyu sobe, Hayat." {4Temmuz2017 ▪ 21.22}

Alt-üst olan hayatlar, zorluklarla karşı karşıya kalınan bir sevda ve bu hikayeyi anlatan mektuplar... Yıllar sonra genç yüreklerde filizlenen taptaze bir aşk... "Korkuyorum Sibel, gözlerime bakınca anlayacaksın diye." - Eylül 2022

Kalpte saklıydı ama, gözlerde aleniydi bu sevda. Her bakışında bir sır fısıldıyordu, her gülüşünde kalbinin derinliklerine dokunuyordu. Onu korumak için uzak durmak gerekiyordu, bir duvar örmek, hislerini gömmek... Çok zor olacaktı ama kabul etmişti. Aşkı içindeki ateşi körüklese de, yüzleşmekten kaçınmak gerekiyordu. Her anı hatırlatacak, ama susarak, içindeki sevdayı gizleyerek yaşamak zorundaydı. Duyguları arasında sıkışıp kalırken, belki de en büyük cesaret, sevdiğine uzaktan bakabilmekteydi. Bu sessizliği, o aşkın koruyucusu olmanın bir bedeli olarak kabullenecekti.

"...işte böyle böyle tanıştı seninle kalbinin diğer yarısı. Bir dalarak, bir çıkarak. Ehli değildi dalgalar, ehil değildim ben. Ama yine de kayıp gitmedin kalbimden sen. Biliyorsun bundan sonra ne olduğunu. Biliyorsun `sen ve ben`e ne olduğunu, gördün sonundaki noktaya kadar. Ama sen hep `sen`i gördün. Hep `sen`i bildin. Şimdi devam edeceğim anla diye `ben`i. Kızsan da bana, reddetsen de artık beni. Gör gözlerimden bir saniyeyi." Hayatın çiçekleri hayallerdir, diyen sen değil miydin? Peki sen, benden önce, Aşksiyahı nedir bilir miydin?

Ciğerpâre: ciğerimin köşesi demektir. Mavi Gözlü adamın güzel kadını... *** "Sana bir şey olmasın tamam mı?" Yalvarır gözlerle baktım ona. Sevdiğim adamın yanında ağlamak aslında beni güçlü hissettiriyordu. Onun kollarından arasında olmak beni huzurlu ve güvende hissettiriyor. "Senin saçının tek bir teline dâhi bir zarar gelirse yaşayamam ben Yiğit." Diğer elimi de yanağına koyarak böylelikle yüzünü ellerimin arasına almış oldum. Uzanarak gözlerimi kapattığımda dudaklarımı şakağına bastırdım ve öyle kaldım. Öptüm, öptüm. Usulca, naifçe; aşkla. Kokladım boynunu. `Sen beni koklayarak öpünce ben hayat buluyorum` derdi hep. Burnumun direğini sızlatan o kokusunun burnuma dolmasıyla dudağım yana doğru kıvrıldı. "Benim güzel adam`ım," dediğimde, belimdeki kolları iyice belime sarılmış, kafasını göğsüme yaslamıştı. Saçlarına bir buse bıraktığımda, ben de ona sarıldım. Çok çok seviyorum. _____________

Asteria ~ Yekta Mekan ve zamanın önemsiz olduğu kadar nefesimi yüzünde hissedecek yakınlıkta duran kişinin ağzından çıkacak birkaç cümlede benim için o kadar önemliydi. "Ya bu aramızdaki bilinmezliğe bir son veririz ya-" demesine kalmadan sözünü kestim. "Yada ne olur?" dedim tek kaşımı kaldırarak. "Orası oraya gerek duyduğumuzda görürüz." dedi hastası olduğum amber gözlerinden birini kırparak. Omuz silkerek"Oraya gerek kalmayacak zaten." dedim ve asla yapmam dediğim şeylerden birini hiç düşünmeden yaptım. Müptelası olduğum dudaklara bu sefer ben tutundum dudaklarımla. Karşılık vermesi uzun sürmezken bir damla suya muhtaçmışız gibi birbirimizi son damlamıza kadar kuruttuk. Kitapta geçen olaylar tamamen hayal ürünüdür🚨 Yer isimleri ve karakter isimleri ise şahsımın sallamasyonudur❗ Yıldız Tozlarının gecenizi aydınlatmasına hazır mısınız genç okurlarım💫

Genç adamın senelerdir içinde yıllandırdığı sevda yüreğinden dolup taşmaya başlamıştı. Kadının da bu sevgiden nasibini almasının vakti gelmişti.

Başladıysanız başlama tarihini atmayı unutmayınız Yazarınızın 1.kitabıdır. Kitap yazım hatası ve kurgusu düzenlenmeye alınmıştır

*Wattpad` de bulunmaktadır. *UYARI: Bazı bölümlerde yetişkin içerikli kısımlar bulunmakta olup bu bölümler başlıkta belirtilmiştir. Rahatsız olanlar/olacakların okumaması önerilir. Her kalp sevgiyi kaldırmaz. Ağır gelir yüreklere... Hak etmek gerekir önce. Emanetse o sevgi kalbi yorar.

Yıllar önce ihanete uğrayan bir adam... Uygur Karavola Çaldığı bir bilekliğin pişmanlığını ve korkusunu kalbinde taşıyan bir kadın... Gül Aydanova Bir yabancının ziyaretinden sonra eski düşmanların ortaya çıktığı, intikam kokusunun asla dağılmadığı bir zaman... Ortaya çıkan gerçekler ve sırlar... Yalanlar... Geçmişin tuzağında kalan bir çift... Havaya karışan tehlike ve aşk kokusu ikisini de engebeli bir yola sokar. Peki bu yolun sonunda Uygur Gül`ü affedebilecek ve koruyabilecek midir? Gül gerçeklerin urganından sıyrılıp her şeyi kabullenebilecek midir? *Olaylar, kişiler, mekanlar, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür. *Argo, hakaret, şiddet ve ölüm içerir

Aynı apartmanda yaşayan beş kuzenin hikayesi. Aşkta da, dostlukta da kaybeden bu beş dost tekrardan bir araya gelebilecek mi? Onları ayıran şeyin suçlusu kimdi? Yaraları kabuk tutacak ve eskisi gibi olabilecekler miydi? ``Kalplerin Cenaze Töreni`` adıyla yazılmış tek kitaptır!!

Babasının ona çektirdiklerine daha fazla dayanamayan Nazlı, çözümü zorla evlendirildiği evden kaçıp Mardin’in en büyük ağasına kaçmakta bulur.

Hiç en dibi gördünüz mü? Iftiraya uğradınız mı? Peki ya aileniz tarafından reddedildiniz mi? Yaman DURAN bunların hepsini yaşadı. Ilk önce sevdiği kadından iftiraya uğradı. Sonrasında ailesi reddetti ve yaka paça evinden kovuldu. Yatacak yeri yiyecek tek lokma ekmeği yoktu. Sonra karşısına o çıktı. Önce elini uzattı tuttu kaldırdı. Sırtını sıvazladı o eller sonra herkes gibi darbe atmak için kalktı o eller. Bu Yaman ve Ada’nın hikayesi. !BU HİKAYE WATTPAD’DE BEYAZPEYNİR KULLANICI ADLI BENİM HİKAYEMDİR. ÇALMA DURUMU SÖZ KONUSU DAHİ DEĞİLDİR!

Kaderleri birleşen iki genç el ele verip engelsiz gördükleri bir sevda yoluna çıkmıştı. Ta ki ülkedeki durumlar iyice kızışıp bir iç savaşın eşiğine gelinene dek. Âsım Enes önceleri eleştirdiği bir grubun yanında yer alıp eylemlere katılmaya başladığında ilk kalp kırıklıklarını yaşamışlardı. Genç adam gitti, Mihrimah ise ona inat eskisinden farklı davranırken kendisini iki ateşin arasında buldu. Tüm bu karmaşanın içinde bir güzellik doğabilir miydi? 20/21 Haziran 2018